Strefa U

Mimo rozwoju nauki statystyki wychodzenia z uzależnienia są praktycznie niezmienne. Około 70 proc. osób po terapii uzależnień w ciągu dwóch lat wraca do nałogu, tylko co 10 uzależniony od narkotyków po terapii nie wraca do brania. Dlaczego tak wielu z nas ponosi porażkę w zdrowieniu? Czy to wina terapii? Terapeutów? Dlaczego jednak są tacy, którzy po tej samej terapii stają na nogi, innym zaś się nie udaje? A może udaje się tym, którzy nie tkwili w nałogu aż tak bardzo? A może zdrowieją tylko ci z tzw.

Często można przeczytać, że gdy policja zatrzyma kogoś znanego, jadącego po pijaku, ten tłumaczy się, że wypił „kieliszek wina do obiadu”. Znany aktor, który jakiś czas temu potrącił motocyklistę w Krakowie, przyznał potem w wywiadzie, że tych kieliszków było co prawda kilka, ale przecież we Włoszech można prowadzić w stanie po spożyciu. Znany aktor stosuje prawdopodobnie mechanizm iluzji i zaprzeczeń. Ale… jest jeszcze druga strona medalu. Olbrzymie społeczne i państwowe przyzwolenie,

Możesz pomóc stworzyć kinowy film dokumentalny o traumie, uzależnieniu, ale też nawróceniu, nadziei i pracy nad sobą. Po kieliszek sięga ponad 80 procent dorosłych Polaków. Co piąty Polak funkcjonuje w otoczeniu ludzi uzależnionych albo osób, które piją nadmiernie i szkodliwie. Alkohol niszczy życie osobom uzależnionym i ich rodzinom. Ludzie, którzy wychowali się w domach, dotkniętych uzależnieniem, mają traumy i liczne problemy w dorosłym życiu. Bardzo często ucieczką od tych problemów

Niektórym z nas wydaje się, że trzeźwość automatycznie zapewni im szczęście. Takie założenie jest niebezpieczne. Wpycha nas w paszczę zwodniczej iluzji. Kluczem do długotrwałej trzeźwości jest akceptacja tego, że w życiu nic nie jest na stałe i że sporo w nim także tego, co nieprzyjemne. Matylda: W pijanym widzie wydawało mi się, że wszystko się ułoży, że jeszcze będę kimś, że pokonam wszystkie swoje lęki. Nie piję przeszło 14 lat, wciąż mam w sobie mnóstwo

Jeśli nie nauczymy się w zdrowy sposób radzić sobie z naszymi emocjami, będziemy nieszczęśliwi i zaczniemy popadać w nałogi. Nic tak szybko i skutecznie – choć jedynie na chwilę – nie pozwala nam uciec od siebie samych, jak alkohol czy narkotyki. Tylko, ile można uciekać i po co? Kiedy na odwyku po raz pierwszy usłyszałam, że alkoholizm to choroba emocji, byłam zniesmaczona. Zabrzmiało mi to jak jakieś usprawiedliwienie mojego chlania. Z tych samych powodów mierziło mnie

Trudno się nie uzależnić, jeśli całe swoje życie obsesyjnie podążasz za dopaminą. Jeśli twój mózg produkuje tak mało tego neuroprzekaźnika, że nie możesz się skupić, nie kontrolujesz impulsów, jak wody potrzebujesz silnych wrażeń i non stop prokrastynujesz, spóźniasz się, zawodzisz ludzi, przez co czujesz się słaby, wadliwy, niedostosowany, to w końcu skończysz z nałogiem w CV. W pewnym momencie życia doszedłem do wniosku, że w zasadzie jestem w stanie uzależnić się od wszystkiego, co karmi mój ośrodek

W pewnej korporacji przychodzi pracownik do szefa. „Szefie, mam problem z…” „Proszę tak nie mówić!” – przerywa mu szef. – „W naszej firmie nie używamy słowa problem, tylko wyzwania”. „Dobrze, szefie. Otóż mam duże wyzwanie z alkoholem”. Ten żart przypomniał mi się, gdy czytałem rozpoczętą w weekend burzę internetową, zapoczątkowaną tekstem znanego dziennikarza, reportera, autora książek, Marcina Kąckiego „Moje dziennikarstwo – alkohol, nieudane terapie, kobiety źle