Uzależnienia od substancji

Zadośćuczyniliśmy osobiście wszystkim, wobec których było to możliwe, z wyjątkiem tych przypadków, gdy zraniłoby to ich lub innych.   W ósmym kroku przygotowujemy się do naprawiania krzywd, w dziewiątym sukcesywnie je naprawiamy. Stawiając ten krok spotykamy się z kolejnymi osobami z naszej listy, przepraszamy je za to, co złego im uczyniliśmy, pytamy o sposób, w jaki chcą, aby nasze postępki zostały im przez nas wynagrodzone i tak właśnie im wynagradzamy. Krok dziewiąty mówi o tym, że zadośćuczyniamy wszystkim, wobec

Wiosna, słońce, sezon grillowy, spotkania z przyjaciółmi, imprezki. Za chwilę przyjdzie lato, wyjazdy na urlop i kuszące zimnym piwem bary przy plaży. Wielu uzależnionych obawia się okresu urlopowego. Boją się, że nie zdołają wytrwać w abstynencji. Nie wyobrażają sobie, jak można przetrwać urlop na trzeźwo. Niemniej wielu z nas się to udaje. Posłuchajcie, jak sobie z tym radzimy – my, trzeźwiejący alkoholicy.   Zatrzymaj się! – Rok

Zrobiliśmy listę wszystkich osób, które skrzywdziliśmy, i staliśmy się gotowi zadośćuczynić im wszystkim.   W życiu często jest tak, że więzi nas przeszłość. Nie potrafimy rozpocząć nowego rozdziału, zrobić znaczącego kroku naprzód, dokonać zmiany na lepsze, gdyż ciążą nam kajdany wykute poczuciem winy, wstydu, żalu, straconych szans. Wielu z nas – uzależnionych – ma „na sumieniu” mnóstwo krzywd wyrządzonych innym istotom w trakcie trwania naszego

Jakże kuszące jest zamknięcie się w sobie i stronienie od ludzi. W samotności można w nieskończoność użalać się nad sobą i nic w sobie nie musieć zmieniać. W samotności nie musimy się liczyć z opiniami innych czy borykać z ich oceną. W samotności mamy zawsze rację i nikt nam jej nie podważa. Dla mechanizmów uzależnienia samotność to woda na młyn.   – Przez wiele lat nie rozumiałam, dlaczego terapeuci czy ludzie w AA mówią, że uzależniony nie może dopuszczać do samotności,

Zwróciliśmy się do Niego w pokorze, aby usunął nasze braki.   Zaakceptowaliśmy fakt naszej niedoskonałości i jednocześnie wyraziliśmy  gotowość do doskonalenia się – do pracy nad naszymi wadami. Czy jednak sami jesteśmy w stanie osiągnąć na tym polu jakiekolwiek sukcesy? Czy w ogóle powinniśmy koncentrować się na sukcesach? Jako osoby chore emocjonalnie, mamy tendencję do przesady. Nadmiernie chcemy, nadmiernie pragniemy. Jeśli zaczyna nam na czymś bardzo zależeć, nierzadko idziemy

Staliśmy się całkowicie gotowi, żeby Bóg usunął wszystkie te wady charakteru.   Gros z nas uzależnionych o szóstym kroku myśli tak: „Dostrzegłem/am swoje wady i nie chcę ich w sobie. Nie chcę już więcej plotkować, unosić się gniewem, zadzierać nosa, oszukiwać siebie czy innych itp. Chcę, żeby raz na zawsze Bóg je ode mnie zabrał”. To „raz na zawsze” staje się dla nas kluczowe. Wyobrażamy sobie, że nagle oto nasze