Strefa bliskich U

Wyszłam z domu, gdzie nie nauczono mnie zdrowych relacji. Wyrosłam na osobę, która nie potrafiła ich tworzyć z mężczyznami, zaś inne kobiety traktowała jak rywalki.     Pierwszą i najważniejszą kobietą w życiu każdego dziecka jest jego mama. Z nią spędza najwięcej czasu, jej słucha, na niej się wzoruje. Moja mama nie umiała odnaleźć się w tej roli. To w ogóle jest trudne, a kiedyś było jeszcze ciężej, bez wszystkich tych poradników

Ktoś, kto wychowywał się w rodzinie alkoholowej, a potem sam popadł w alkoholizm, w trakcie wychodzenia z nałogu może napotkać przeszkody, których nie doświadczają inni uzależnieni. Uzależnione DDA może się czuć nieswojo zarówno we wspólnocie AA, jak i w DDA.   Jako DDA i alkoholiczka sama doświadczyłam podobnych stanów. Gdy przychodziłam na mityng DDA, czułam się jak na cenzurowanym. Przebywając wśród ludzi, którzy pomagali sobie w leczeniu traum po dzieciństwie zgotowanym im przez uzależnionych

Po kilkunastu latach rozmaitych terapii, walki ze sobą, ze światem, rozliczania się z przeszłością, nieustannie podejmowanych prób spojrzenia z nadzieją w przyszłość, dochodzę do wniosku, że nigdy nie wyjdę z dysfunkcyjnego domu, w którym się wychowałam. Utknęłam w nim niczym bohaterka horroru. Ten dom zbyt wiele mi odebrał, by z niego wyjść i żyć poza jego ścianami.   „Ciągle szukałem jakichś sekretnych reguł, zasad, których mogłem przestrzegać, żeby się nie wkurzał” – wspomina ojca Gus,

Wychodząc z rodziny alkoholowej wiele dorosłych dzieci alkoholików zostaje zatwardziałymi abstynentami. Nie tolerują alkoholu w swoim otoczeniu, nie akceptują okazjonalnego picia u swoich życiowych partnerów czy też obecności jakiegokolwiek trunku w ich domu. Czy to słuszne podejście?   Trudno się dziwić temu, że ktoś kto jako dziecko doświadczył przez uzależnienie rodzica licznych traum, będzie później nosić w sobie urazę do substancji, która uczyniła z życia jego i innych członków rodziny piekło.