„Każda pasja może stać się uzależnieniem” – twierdzi kanadyjski lekarz, Gabor Maté, specjalizujący się w badaniu i leczeniu uzależnień. Jak zatem odróżnić pasję od uzależnienia? I jak rozpoznać, że wyszła ona poza zdrowe ramy? „Pasja różni się od uzależnienia tak, jak boska iskra różni się od niszczącego ognia” – uważa Maté. Żeby odróżnić jedno od drugiego, Kanadyjczyk radzi zadać sobie następujące pytanie: […]
Zrobiliśmy wnikliwą i odważną osobistą inwenturę moralną. Sformułowanie „inwentura moralna” to dość karkołomne tłumaczenie oryginalnej myśli twórców tego kroku na język polski. We wcześniejszym tłumaczeniu brzmiało to bardziej przyjaźnie – „obrachunek moralny”, ale postanowiono ulepszyć tłumaczenie i wyszło, jak wyszło. Tak czy siak, inwentura moralna to taki ogląd naszej przeszłości i rozliczenie się z nią. Chodzi o to, by wnikliwie i odważnie przyjrzeć się naszemu życiu w trakcie trwania nałogu.
Tak, można. Jestem tego najlepszym przykładem. Dlatego też uważam, że twierdzenie, iż maryśka nie uzależnia, to powielany od lat mit. Na dodatek mit szkodliwy. Gdy miałam 15 lat, zostałam poczęstowana „ziołem” przez najbliższą przyjaciółkę. Moja wiedza na temat narkotyków była wtedy mocno ograniczona i przesiąknięta stereotypami. Dodatkowo byłam nastolatką wyjątkowo zakompleksioną, nieśmiałą i cholernie potrzebującą akceptacji otoczenia. Kiedy więc przyjaciółka zaczęła mnie namawiać na spróbowanie, lęk przed odrzuceniem
Jest charakterystyczny dla każdego uzależnienia, choć najczęściej mówi się o nim w przypadku alkoholizmu. głód alkoholowy dopaść może osoby nawet z długim stażem trzeźwości. Na logikę pojęcie głodu powinno objawiać się chęcią „najedzenia się”, ssaniem w żołądku, wyobrażaniem sobie pysznych potraw oraz uczucia błogości, jakie towarzyszy ich spożyciu. Jeśli tak myślisz o głodzie alkoholowym, głodzie substancji uzależniającej, to nie mylisz się. Nierzadko objawia się
Podjęliśmy decyzję, aby powierzyć naszą wolę i nasze życie opiece Boga, tak jak Go rozumieliśmy. O ile w kroku drugim chodzi o wiarę, że istnieje Siła wyższa od nas samych, to w kroku trzecim chodzi o naszą decyzję, że powierzamy owej Sile naszą wolę i nasze życie. Słowem: nie wszystko od razu. Najpierw oswojenie z myślą, że mamy komuś oddać kierownicę. Przetrawienie tej nowej dla nas wiedzy, że ktoś godny zaufania w ogóle istnieje,
Uciekamy w używki, szukając przyjemności, haju, oderwania się od przykrej rzeczywistości, od cierpienia. Dlaczego jednak niektórzy nałogowo zadają sobie fizyczny ból: tną się, podpalają, wyrywają sobie włosy z ciała, tłuką tym ciałem o ściany? Czemu uzależniają się od tej formy redukcji emocjonalnego napięcia? Renata zaczęła zadawać sobie ból w wieku 12 lat. Metodę podyktował jej instynkt. Jak mówi, chciała zatrzymać to, co –
Uwierzyliśmy, że Siła większa od nas samych może przywrócić nam zdrowy rozsądek. Jeśli rzeczywiście się poddaliśmy – uznaliśmy naszą bezsilność i staliśmy się gotowi do puszczenia kierownicy – wówczas przyda nam się wiara w to, że oddajemy sterowanie w dobre ręce. W ręce kogoś mądrzejszego i silniejszego od nas samych. Cóż by nam bowiem przyszło, gdybyśmy oddali kierowanie naszym pojazdem komuś bez prawa jazdy, komuś, do kogo
służba Krajowa AA w Polsce poinformowała o nowej opcji wyszukiwania mitingów, która zaczęła działać w ogólnopolskim spisie mityngów. Teraz można już wyszukiwać spotkania członków wspólnoty AA według kryterium języka. Dotychczas ogólnopolski spis mityngów miał w sobie opcje wyszukiwania pod kątem np. tematów (kroki, tradycje, Wielka Księga itp.), płci (kobiecy, męski), dostępności (otwarty/zamknięty), czasu i miejsca (dzień i godzina, miasto/region, stacjonarnie bądź online), udogodnień dla
Alkoholicy mają w zwyczaju liczyć dni swojej trzeźwości. Rocznice niepicia obchodzą, zapalając kolejne świeczki na torcie, zupełnie jak w urodziny. Ale jeśli na tej drodze zdarzy się im zapicie, traktują to jak wyzerowanie licznika i powrót do punktu wyjścia. Czy rzeczywiście jednak zapicie oznacza rozpoczynanie wszystkiego od zera? Kilka razy w gronie trzeźwiejących alkoholików spotkałam się z dziwną reakcją na osoby, którym po kilku miesiącach czy latach niepicia zdarzyło się sięgnąć po kieliszek.
Przyznaliśmy, że jesteśmy bezsilni wobec alkoholu – że nasze życie stało się niekierowalne. Czasem, żeby rozwiązać jakiś problem, trzeba rzucić narzędziami, trzeba odpuścić sobie wszystkie dalsze próby rozwiązywania go i zwyczajnie powiedzieć: „Poddaję się, to mnie przerasta, nie dam rady”. Niekiedy takie przyznanie się, że nie potrafię, staje się znakomitym podłożem do znalezienia rozwiązania. Gdy bowiem uświadamiamy sobie, że czegoś nie możemy samodzielnie zrobić, gdy z rezygnacją porzucamy pełną
