Uzależnienia od substancji

Wyznaliśmy Bogu, sobie i drugiemu człowiekowi istotę naszych błędów.   Dobrze zrobiona inwentura moralna pozwala nam poznać istotę naszej choroby, naszej chorej umysłowości, czyli nasze chorobotwórcze dominanty. Dla każdego uzależnionego taką dominantą może być co innego. Najczęściej jednak są nimi takie czynniki/cechy/wady jak: egocentryzm, nieuczciwość, lenistwo, lęk czy pożądliwość (nie tylko seksualna). W kroku czwartym przyjrzeliśmy się sobie i dostrzegliśmy, jakie osobiste wady […]

Zrobiliśmy wnikliwą i odważną osobistą inwenturę moralną.   Sformułowanie „inwentura moralna” to dość karkołomne tłumaczenie oryginalnej myśli twórców tego kroku na język polski. We wcześniejszym tłumaczeniu brzmiało to bardziej przyjaźnie – „obrachunek moralny”, ale postanowiono ulepszyć tłumaczenie i wyszło, jak wyszło. Tak czy siak, inwentura moralna to taki ogląd naszej przeszłości i rozliczenie się z nią. Chodzi o to, by wnikliwie i odważnie przyjrzeć się naszemu życiu w trakcie trwania nałogu.

Jest charakterystyczny dla każdego uzależnienia, choć najczęściej mówi się o nim w przypadku alkoholizmu. głód alkoholowy dopaść może osoby nawet z długim stażem trzeźwości.   Na logikę pojęcie głodu powinno objawiać się chęcią „najedzenia się”, ssaniem w żołądku, wyobrażaniem sobie pysznych potraw oraz uczucia błogości, jakie towarzyszy ich spożyciu. Jeśli tak myślisz o głodzie alkoholowym, głodzie substancji uzależniającej, to nie mylisz się. Nierzadko objawia się

Podjęliśmy decyzję, aby powierzyć naszą wolę i nasze życie opiece Boga, tak jak Go rozumieliśmy.   O ile w kroku drugim chodzi o wiarę, że istnieje Siła wyższa od nas samych, to w kroku trzecim chodzi o naszą decyzję, że powierzamy owej Sile naszą wolę i nasze życie. Słowem: nie wszystko od razu. Najpierw oswojenie z myślą, że mamy komuś oddać kierownicę. Przetrawienie tej nowej dla nas wiedzy, że ktoś godny zaufania w ogóle istnieje,

Uwierzyliśmy, że Siła większa od nas samych może przywrócić nam zdrowy rozsądek.   Jeśli rzeczywiście się poddaliśmy – uznaliśmy naszą bezsilność i staliśmy się gotowi do puszczenia kierownicy – wówczas przyda nam się wiara w to, że oddajemy sterowanie w dobre ręce. W ręce kogoś mądrzejszego i silniejszego od nas samych. Cóż by nam bowiem przyszło, gdybyśmy oddali kierowanie naszym pojazdem komuś bez prawa jazdy, komuś, do kogo

Przyznaliśmy, że jesteśmy bezsilni wobec alkoholu  – że nasze życie stało się niekierowalne.   Czasem, żeby rozwiązać jakiś problem, trzeba rzucić narzędziami, trzeba odpuścić sobie wszystkie dalsze próby rozwiązywania go i zwyczajnie powiedzieć: „Poddaję się, to mnie przerasta, nie dam rady”. Niekiedy takie przyznanie się, że nie potrafię, staje się znakomitym podłożem do znalezienia rozwiązania. Gdy bowiem uświadamiamy sobie, że czegoś nie możemy samodzielnie zrobić, gdy z rezygnacją porzucamy pełną