Osoby uzależnione bezpowrotnie utraciły kontrolę nad nałogowymi zachowaniami, jednak przez działające w ich chorobie mechanizmy (rozproszonego i rozdwojonego „Ja” oraz iluzji i zaprzeczeń) wciąż trwają w przekonaniu, że są w stanie tę kontrolę sprawować. Mówi się, że pierwszym krokiem do wyjścia z uzależnienia jest przyznanie się przez chorego, że stracił kontrolę nad własnym życiem i nie umie nim właściwie pokierować.
